سفرنامه وان – آقای بابک خسروی – سوم تا هفتم دیماه ۹۴

سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

مدتی بود که با خواندن سفرنامه های دوستانی که به ترکیه و شهر وان سفر کرده بودند و تعاریف همکاران در مورد خرید در وان ما نیز مشتاق شدیم که جهت خرید، سفری به این شهر داشته باشیم کما اینکه ما ساکن تبریز بودیم و این خود مزیتی از نظر نزدیکی به مرز رازی برای ما به همراه داشت.

در هرحال بهترین فرصت رو در تابستان می دیدیم. اما درست زمانیکه داشتیم برای سفر آماده می شدیم از گوشه و کنار زمزمه هایی از نا امنی منطقه بخاطر حملات پ ک ک به گوش می رسید که این مسئله  ما را از تصمیم خود منصرف کرد ضمن اینکه در همین زمان نزدیکترین مرز به ما (مرز رازی ) بسته شد و سفرما تا آرام شدن اوضاع به تعویق افتاد.بعد از مدتی با اطمینان از امنیت منطقه مجددا تصمیم به سفر گرفتیم اما این بار باتوجه به قرار گرفتن در فصل سرما باید نسبت به قبل ، مسائل دیگری را در نظر میگرفتیم ضمن آنکه نزدیک به ایام کریسمس هم شده بودیم .

در نهایت با مشورتی که با جناب آقای ضربی داشتیم ایشان بهترین زمان برای بهره مندی از تخفیفات حداکثری را در این ایام سرد سال یکم تا دهم دی ماه پیشنهاد نمودند ولی باتوجه به برودت هوا و امکان بارش، بر آن شدیم که احتیاط بیشتری به خرج داده و از طریق سایت های هواشناسی بهترین زمان را برای مسافرت از تاریخ مذکور انتخاب کنیم . باتوجه به اینکه روز تعطیلی آخر هفته در ترکیه ، یکشنبه است برنامه ریزی کمی دشوار تر شده بود بالاخره بعداز اطلاع از پیش بینی وضع هوا پنجشنبه سوم دیماه را برای حرکت و یکشنبه هفتم دیماه را جهت بازگشت انتخاب نمودیم .

سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

طبق توصیه آقای ضربی عوارض خروج از کشور را به مبلغ ۲۵۰۰۰ تومان و عوارض شهرداری قطور را بمبلغ ۳۰۰۰ تومان درشهر خود (تبریز ) پرداخت نمودیم و باتوجه به تجربه دوستان در مورد مزایای به همراه بردن دلار ، تصمیم به تهیه ارز بصورت دلار گرفتیم اما متاسفانه علیرغم تلاش زیاد موفق به تهیه دلار به مقدار لازم نشده و بالاجبار باقیمانده ارز خود را لیر تهیه نمودیم .

باتوجه به اینکه قرار بود با خودروی شخصی تا مرز رازی برویم و بقیه مسیر را از وسائل نقلیه ترکیه استفاده کنیم لازم دانستیم تا قبل از حرکت نقشه ای از مسیر تهیه نماییم لذا نرم افزار ناوبریSygic  را بر روی گوشی ها نصب نمودیم و سپس نقشه ایران و ترکیه را دانلود کردیم. همچنین جهت شناخت بیشتر از خیابان ها ، مراکز خرید و هتل های شهر وان از طریق سرویس گوگل مپ به بررسی کلی شهر وان پرداختیم و  حین بررسی  نقشه و تصاویر ماهواره ای متوجه فعال شدن امکان جدید نمای سه بعدی خیابان ها برای شهر وان شدیم.

این برای ما که بار اول بود به این شهر می رفتیم مزیتی فوق العاده محسوب می شد در اینجا لازم به توضیح است که کمپانی گوگل طی سال های اخیر با راه اندازی سرویس نمای خیابان برای اکثر شهرهای توریستی جهان ، این امکان را فراهم نموده تا جهانگردان بتوانند بصورت مجازی و سه بعدی درخیابان های شهر مورد نظرخود قدم زده و خود را درآن محیط احساس کنند لذا توصیه می شود دوستانی که برای بار اول قصد سفر به وان را دارند  از طریق این لینک از این سرویس منحصربه فرد استفاده کرده و در خیابان ها ،فروشگاهها و هتل ها قدم بزنند و مثل ما ذوق زده شوند.

بالاخره صبح روز حرکت فرا رسید و ما ساعت ۸:۳۰ صبح با خودروی خود از تبریز به طرف مرز رازی به راه افتادیم و پس از خروج از تبریز به شهر صوفیان و پس  عبور از داخل این شهر به سمت مرند حرکت کردیم در نزدیکی های شهر مرند به پیست اسکی پیام نزدیک شدیم درست همانجا بود که با مه غلیظی که شعاع دید را به حداکثر ده متر رسانده بود مواجه شده و مجبور به استفاده از چراغ های مه شکن خودرو شدیم و مسیر را تا طبیعی شدن اوضاع با حداقل سرعت ممکن پشت سر گذاشتیم .بعد از مدتی که به مرند رسیدیم به یک دو راهی برخوردیم که تابلوی مناسبی نیز برای راهنمایی وجود نداشت.

سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

خوشبختانه باوجود همراه داشتن نرم افزار ناوبری Sygic متوجه شدیم جاده سمت راست به منطقه آزاد ارس منتهی می شود از این رو از طریق جاده سمت چپ بطرف شهر خوی حرکت کردیم و در مسیر توقفی کوتاه در مجتمع خدماتی رفاهی کشکسرای که در سمت چپ چاده واقع شده بود داشتیم در اینجا لازم به ذکر است آخرین سرویس بهداشتی موجود در مسیر ، در همین مجتمع قرار دارد.

پس از گذشت ۲۰ دقیقه مجددا متوجه وجود موانعی بر سر راه (سه راهی ایواوغلی ) شده و باز هم بدلیل نبود تابلو ، درست از همان روش قبل متوجه شدیم باید از سمت چپ حرکت کنیم و به سمت خوی برویم چنانچه مستقیم می رفتیم به مرز بازرگان می رسیدیم و مسیر ما دو برابر می شد.

کمی بعد به میدان بزرگی رسیدیم که تابلوی مرز رازی نشانگر آن بود که باید میدان را دور زده از سمت چپ حرکت کنیم خلاصه بعد از مدتی به ترمینال شهر خوی که درست سمت راست ما بود رسیدیم و وارد خیابان مجاور ترمینال (جاده خوی – رازی ) شدیم و به سمت مرز رازی به راه افتادیم.

سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

مسیر خود را در جاده ای باریک و پر پیچ و خم که هنگام بارندگی و لغزندگی خطرناک تر نیز می شد ادامه دادیم .خوشبختانه غیر از برخی از نقاط  جاده که یخ زده بود ، بقیه مسیر خشک و هوا نیز آفتابی اما سرد بود . بعد از گذشت ۴۵ دقیقه به یک پاسگاه مرزی رسیدیم که بعضی اتومبیل های عبوری از اینجا کنترل می شدند اما خوشبختانه ما به راحتی از اینجا نیز گذشتیم، در ادامه چندین بار جاده در دست تعمیر بود و مجبور می شدیم از مسیر انحرافی که فاقد آسفالت بود استفاده کنیم . در حدود ساعت ۱۲:۳۰ به محدوده پایانه مرزی رازی رسیدیم که سمت راست آن پر بود از ساختمان های متروکه،که متوجه کاربری آن نشدیم (اینکه برای چه منظوری ساخته شدند و الان چرا خالی از سکنه هستند)

باتوجه به اینکه ما قصد داشتیم خودروی خود را در پارکینگ مرز قرار دهیم بدنبال پارکینگ بودیم که متوجه شدیم چندین پارکینگ در آن مسیر پشت سر هم قرار دارد ما نیز نزدیکترین پارکینگ به مرز را انتخاب کردیم .پارکینگ مذکور فاقد آسفالت بود و بدلیل بارندگی های اخیر زمینش گلی و لغزنده بود.بعد از دریافت کارت پارکینگ با برداشتن چمدان ها بطرف پایانه به راه افتادیم مسیر منتهی به پایانه شلوغ بود و به یکباره با افراد خیری برخوردیم که طرف ما آمدند. یکی می خواست با گاری چمدان های مارا ببرد ،که چون چمدان ها  خالی بود ترجیح دادیم خودمان ببریم ، دیگری می خواست ارز مارا تامین کند و آن دیگری می خواست عوارض خروج ماراپرداخت کند … بگذریم مردمان خوبی بودند.

پس از گذر از درب ورودی برای اولین بار یک سرویس بهداشتی دیدیم که نبود آن در طول مسیر آزار دهنده بود. بالاخره با راهنمایی تابلوهای مسیر به سمت محل کنترل پاسپورت رفته و پاسپورتمان توسط مامورین ایرانی کنترل و مهر شد. در ادامه مسیر به محوطه روبازی برخوردیم که بسیار شلوغ بود و فکر کردیم زمان زیادی را باید در صف منتظر بمانیم که اینطور نبود و ماموری که آنجا بود به بقیه گفت اجازه دهید مسافران رد شوند، بعدها متوجه شدیم آن افراد مرزنشینان منطقه بودند که نیازی به پاسپورت نداشته و جهت خرید و فروش در بازارچه مرزی گرد آمده بودند .به مسیر خود ادامه داده و برای بار اول تابلوی به ترکیه خوش آمدید را دیدیم و کلی ذوق زده شدیم.

حالا نوبت کنترل پاسپورت توسط ماموران ترک بود که به راحتی این مرحله را هم پشت سر نهادیم و در نهایت به قسمت گمرک رسیدیم مامور گمرک ترکیه از ما خواست تا چمدان ها را روی دستگاه گیت X-RAY قرار دهیم،منتظر بودیم چمدانها از داخل X-RAY حرکت کنند که مامور گمرک از ما خواست درب چمدانها را باز کنیم که با تعجب ما مواجه شد و گفت دستگاه خراب است و مجبور است دستی بازرسی کند خلاصه  کلی تو ذوق ما خورد.

بعد از خروج از گمرک وارد محوطه ای که پر از ون های ترکیه بود شدیم و در آنجا رانندگان ترک با احترام ما را به سمت خودرویی که آماده حرکت بود راهنمایی کردند، پس از سوار شدن ما ، با توجه به تکمیل شدن ظرفیت ،راننده با دریافت نفری ۲۰ لیر سوار شد و یک آهنگ ترکی بسیار شاد گذاشت و به سمت وان حرکت کرد .

جاده مرز رازی به سمت وان

برخلاف جاده خوی – رازی که بسیار پر پیچ و خم و باریک بود جاده رازی – وان دوبانده و مسیر آن مستقیم و سر راست بود ولی تنها مشکلی که طی مسیر متوجه آن شدیم صدای برخورد سنگریزه های سطح جاده به کف ماشین بود که نشانگر این مطلب بود که با توجه باینکه ترکیه کشوری بدون نفت است از این رو در تولید آسفالت از حداقل مقدار قیر استفاده شده که این سبب کیفیت نامطلوب آسفالت شده بود.

نمایی از شهر saray

با این شرایط حدود یک ربع در راه بودیم که به اولین شهر ترکیه در مسیر به اسم Saray برخوردیم بعد از گذر از کنار آن به راه خود ادامه داده و مجددا بعد از حدود یک ربع بعد به شهر کوچک دیگری به اسم Ozalp رسیدیم.

نمایی از شهر Ozalp

بعد از عبور از کنار این شهر حدود ۲۰ دقیقه بعد متوجه دریاچه ای در سمت راست خود شدیم که برای همراهان ما این توهم را ایجاد کرد که این دریاچه ی وان است ولی با توضیحات ما متوجه  شدند که دریاچه ی وان خیلی بزرگتر از این است و در این مسیر قرار ندارد.

دریاچه کوچکی قبل از رسیدن به شهر وان

بعد از عبور از دریاچه کم کم بناهایی فاقد نماکاری و تزئینات و بسیار دلگیر در سمت راست جاده و درحاشیه شهر به چشم می خورد که تصور ما از یک شهر اروپایی را خراب کرد.

پس از مدتی راننده از خیابان اصلی منحرف و از طریق کوچه های تنگ و دلگیر به مسیر خود ادامه داد و درنهایت ما را که انتظار داشتیم در میدان اصلی شهر (بش یول )پیاده کند درست روبروی دفتر خودشان پیاده نمود.

سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

پس از پیاده شدن ، هریک از مسافران به سمتی پراکنده شدند و ما در آن کوچه ناآشنا ، غریب و تنها برای دقایقی سردرگم ماندیم تا اینکه دوباره با بهره گرفتن از نرم افزار ناوبری Sygic موقعیت خود را پیدا و به سمت خیابان جمهوریت حرکت کردیم با خروج از کوچه مذکور برای اولین بار نمایی از یک شهر اروپایی را مشاهده کردیم و به یکباره  خود را در قلب اروپا احساس نمودیم.

​باتوجه به اینکه شب گذشته با بهره گیری از سرویس نمای خیابان گوگل مپ به صورت مجازی در همین خیابان قدم زده بودیم این خیابان برای ما کاملا آشنا بود و توانستیم به سهولت به سمت هتل Fuat که پیش تر برای اقامت در نظر گرفته بودیم حرکت کنیم (هتل فوآد در تقاطع خیابان جمهوریت و کاظم کارا بکیر درست پشت هتل یاقوت داخل یک کوچه قرار گرفته است ) پس از ورود از مسئول هتل قیمت اتاق دونفره را پرسیدیم که برخلاف انتظارمان شبی ۴۵ لیر را برای هر نفر مطالبه نمود.(تصور ما برای هر نفر شبی ۶۰ لیر بود).با دادن پاسپورت ها کلید اتاق را تحویل گرفته و با همراهی یکی از کارکنان به سمت اتاق خود در طبقه دوم راهنمایی شدیم.

طراحی داخلی اتاق های هتل Fuat بسیار شیک اما از نظر نورپردازی در سطح ضعیفی قرار داشت .هتل Fuat دارای امکاناتی نظیر یخچال، تلویزیون ،حمام شیشه ای و توالت فرنگی (فاقد شیر آب)بود. شایان ذکر است درصورت نیاز به توالت ایرانی به راهرو طبقه اول مراجعه فرمائید.

پس از استراحتی کوتاه تصمیم گرفتیم جهت ارزیابی قیمت ها و اجناس از فروشگاههای خیابان جمهوریت دیدن کنیم از مقابل درب هتل یاقوت که درست در تقاطع جمهوریت و کاظم کارا قرار داشت شروع به بازدید کلی از فروشگاه های آن مسیر نمودیم، در ابتدا اولین فروشگاهی که وارد آن شدیم Van Park   روبروی شهرداری بود اکثر اجناس این فروشگاه حدود ۲۰ لیر قیمت خورده بود.

فروشگاه وان پارک

​شهرداری وان

به حرکت خود به سمت شمال و میدان بش یول (پنج راه ) که استانداری وان در آن محل قرار داشت ادامه دادیم ، در مسیر مغازه های پر زرق و برق کوچک و بزرگی به چشم می خورد که چیدمان ویترین ها نوید فرارسیدن کریسمس را می داد ، با توجه به کمبود وقت ، ترجیح دادیم از مراکز خرید بزرگ و معتبر دیدن کنیم لذا به حرکت خود ادامه دادیم تا به میدان بش یول رسیدیم در این میدان همانطور که از قبل اطلاع داشتیم یک مرکز خرید زیرزمینی به نام YERALTI AVM احداث شده بود و از هر گوشه میدان یک ورودی شیشه ای به سمت پایین وجود داشت ما نیز با پایین رفتن از پله های یکی از این ورودی های شیشه ای وارد این مرکز خرید شدیم و به بازدید اجمالی از مغازه های آن پرداختیم ، در کل چیز چشم گیری ندیدیم لذا از خروجی جمهوریت بیرون آمده و از مقابل استانداری وان به سمت مبداء حرکت کردیم

ورودی شیشه ای مقابل استانداری

پس از اندکی پیاده روی به فروشگاه معروف LC Waikiki رسیدیم و چون قبلا خیلی تعریفش رو شنیده بودیم انتظار داشتیم اکثر خریدمون رو از اینجا انجام بدیم ولی هر چه بیشتر می گشتیم کمتر می پسندیدیم بر خلاف تصورمان چندان بزرگ نبود خلاصه بدون خرید از این فروشگاه هم خارج شدیم و به مسیر ادامه دادیم.

فروشگاه LC Waikiki

در مسیر بازگشت به یکی از دو شعب mavi برخوردیم ، تصمیم گرفتیم قیمتهای این برند معروف را نیز ارزیابی کنیم که با چرخی که در این فروشگاه زدیم قیمتها را همانند لاله پارک تبریز دیدیم ، قیمتها تناسبی با اجناس نداشت و بسیار بالا بود از این رو بدون خرید خارج شده و به راه خود ادامه دادیم.

فروشگاه mavi

تقریبا به تقاطع خیابان جمهوریت و کاظم کارابکیر رسیده بودیم که فروشگاه OKYANUS نظر ما رو به خود جلب کرد و تصمیم گرفتیم از اجناس این فروشگاه نیز دیدن کنیم ، طبقه همکف مربوط به لباسهای زنانه بود ، در کل لباسهای خوب و با قیمت مناسبی داشت اما چیزی پسند نکردیم و به طبقه پایین که مربوط به لباسهای مردانه بود رفتیم در این قسمت هم قیمتها مناسب و کیفیت اجناس بالا بود از این رو دو عدد پلیور بسیار شیک و مرغوب مردانه یکی به قیمت ۵۵ و دیگری ۶۵ لیر خریدیم (حدود ۷۰ الی ۸۰ تومن خودمان) سپس خوشحال به سمت صندوق رفتیم و انتظار داشتیم کمی هم با چانه زدن تخفیف بگیریم ولی صندوق دار که دختر محجبه ای بود به هیچ وجه زیر بار تخفیف نرفت مانیز اصرار بیشتری نکردیم چون قلبا از این قیمت راضی بودیم شایان ذکر است همین پلیورها در بازار تبریز ۱۲۰ تومن قیمت خورده بود.

فروشگاه OKYANUS​

پس از خروج از این فروشگاه دیروقت بود و هوا تاریک، مانیز چون خسته بودیم به هتل برگشتیم و خریدمان را در اتاق گذاشتیم و به فکر خوردن شام افتادیم از این رو چرخی در اطراف هتل زدیم و به بررسی رستورانها و فست فودهای اطراف هتل پرداختیم تا غذای مناسبی برای خوردن پیدا کنیم با سر زدن به چند جا غذای باب میل ما ایرانی ها پیدا نکردیم و بالاجبار در یکی از مغازه های نزدیک هتل تصمیم گرفتیم برای تست هم شده نوعی دنر ترکی که لای نونی مثل سنگک خودمان به قیمت ۴ لیر به اسم دوروم عرضه می شد را امتحان کنیم خلاصه میل کردیم و پسندیدیم جاتون خالی خیلی خوشمزه بود اما غذای پر کالری و سنگینی بود و تصمیم گرفتیم برای دفعات بعدی غذای دیگری را امتحان کنیم.

​دنر ترکی

برای رفع خستگی و خوردن چایی به لابی هتل رفتیم و کمی در آنجا استراحت و از طریق اینترنت هتل با ایران تماس گرفتیم سرعت اینترنت اصلا با ایران قابل مقایسه نبود و برای اولین بار سرعت واقعی اینترنت را تجربه کردیم.

​نمایی از لابی هتل Fuat

نمایی از راهروی طبقه اول هتل Fuat

نمایی از اتاق هتل Fuat تمیز و شیک اما کم نور

امکانات هتل : یخچال ، تلوزیون ، ماهواره ، حمام ، سرویس بهداشتی فرنگی فاقد شیر آب

بعد از کمی گپ و گفت به اتاقمان رفتیم و بخاطر خستگی ، سریع خوابمان برد ، صبح روز دوم حدود ساعت ۸ از خواب بیدار شدیم و جهت صرف صبحانه به رستوران هتل رفتیم . رستوران هتل شلوغ بود و ظاهرا همه مهمانان ایرانی هتل بر خلاف عادت همیشگی خود سحرخیر شده بودند و فقط ما دیر بیدار شده بودیم . جاتون خالی صبحانه مفصلی خوردیم.

صبحانه هتل فوآد از ساعت ۷ تا ۱۰ صبح به صورت سلف سرویس سرو می شد و شامل غذای گرم مثل سوپ خوشمزه اما تند ، تخم مرغ آب پز ، انواع مربا ، عسل ، کالباس ، خیار و گوجه ، دو نوع پنیر محلی ، کره ،شکلات صبحانه ، زیتون ، لیموترش ، نان و چایی

سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

 

سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

 

ادامه بحث شیرین خرید رو این بار از خیابان کاظم کارا ادامه می دم ، بعد از خروج از هتل فوآد به تقاطع خیابان جمهوریت و کاظم کارا رفتیم  وارد خیابان کاظم کارا شده و از طرف چپ خیابان به سمت شرق حرکت کردیم ، در مسیر به مغازه های کوچک و بزرگی برخوردیم که از واژه تخفیف فارسی برای جلب مشتریان ایرانی استفاده کرده بودند به مسیر خود ادامه دادیم تا به فروشگاه arma که پیشتر تعریفش رو از دوستان شنیده بودیم و فقط لباس زنانه داشت رسیدیم

با چرخی در این فروشگاه ذوق زده شدیم ، تنوع لباس زیاد بود و قیمتها مناسب . خلاصه با خرید چند تکه لباس مجلسی ، دامن ، بلوز و یک پالتو شیک زنانه خوشحال و راضی از خریدی که کرده بودیم به هتل برگشتیم

فروشگاه arma

آنقدر از این فروشگاه و کارکنانش راضی بودیم که تصمیم گرفتیم قبل از بازگشت به ایران مجددا سری به آنجا بزنیم لذا توصیه می کنم هنگام سفر به وان بازدید از این فروشگاه را در اولویت خود قرار دهید مطمئن باشید پشیمون نمیشین.

​بعد از اندکی استراحت ، مجددا به خیابان کاظم کارا برگشتیم و این بار از سمت راست خیابان به طرف غرب حرکت کردیم اما چون کفش مناسبی برای پیاده روی نیاورده بودم بدجور اذیت شدم و بالاجبار از اولین مغازه ای که به چشمم خورد در طرف دیگر خیابان کفش مناسبی به قیمت خوبی خریدیم و همانجا به پا کردم لذا توصیه می کنم حتما موقع سفر کفش مناسبی برای پیاده روی همراه داشته باشید این مسئله بسیار مهم و حیاتی است.

در ادامه مسیر به فروشگاه Viar رسیدیم این فروشگاه اجناسی مناسب و ارزان داشت ما نیز یک عدد شلوار کتان زنانه به قیمت ۲۰ لیر خریدیم البته شلوار جین هم به همین قیمت داشت. بلوز ، تیشرت ، تاپ ، شلوار و غیره از ۵ تا ۲۰ لیر زیاد به چشم می خورد.

بعد از Viar نوبت به فروشگاه BURUC رسید از این فروشگاه خریدی نداشتیم البته اجناس با کیفیت و شیک مردانه و زنانه زیاد بود اجناس با وجود ۵۰% تخفیف داده شده باز هم نسبت به سایر فروشگاهها گران بود بعنوان مثال همان پالتو که از arma با۱۲۰ لیر بدون تخفیف خریده بودیم، اینجا ۳۰۰ لیر بود و با تخفیف، ۱۵۰ لیر شده بود . اینجا بود که فهمیدیم تخفیفات کریسمس که ما را در این فصل سرد به اینجا کشانده بود سرابی بیش نیست اما با همه اینها نباید از حقیقت ارزانی و کیفیت بالای اجناس در وان نسبت به ایران گذشت یعنی اجناس بدون تخفیف هم به خودی خود تقریبا نصف یا حتی کمتر از نصف قیمت ایران و در عین حال با کیفیت بالا عرضه می شود

فروشگاه BURUC

روبروی فروشگاه BURUC یکی از شعب مرکز خرید DeFacto قرار داشت که تصمیم گرفتیم به آنجا هم سری بزنیم از این رو به سمت دیگر خیابان رفتیم و وارد آنجا شدیم ، طبق تعریفی که شنیده بودیم این مرکز در چندین طبقه احداث شده بود که هر کدام برای گروه و جنسیت خاص و با تعیین حدود قیمت ، مشخص شده بود. قبلا در یکی از سفرنامه های دوستان راجع به ارزانی و کیفیت خوب طبقه آخر این فروشگاه شنیده بودیم و اینکه جهت خرید سوغات طبقه آخر گزینه بسیار خوبی است .

در اینجا لازم می دانم این موضوع را کاملا تکذیب کنم زیرا با چرخی که در این طبقه زدیم به این مسئله پی بردیم که اجناس موجود فوق العاده بنجل بوده و به نظر من مفت آن هم گران بود. اما در مورد طبقات دیگر با اینکه قیمت ها کمی بالاتر بود اما واقعا ارزش خرید داشت و ما نیز تعدادی شلوار ، شال و پلیور مردانه خریدیم.

در مسیر بازگشت به طرف تقاطع خیابان جمهوریت و کاظم کارا به یکی دیگر از شعب mavi بر خوردیم ولی با توجه به تجربه ای که از قیمتهایش داشتیم از جلوی آن بی اعتنا رد شدیم . در ادامه به فروشگاههای STIL و Kigili رسیدیم ،

از فروشگاه استیل یک عدد کت تک اسپورت بسیار شیک به قیمت ۲۲۰ لیر و یک عدد پالتو مرغوب به قیمت ۲۵۰ لیر خریدیم و به فروشگاه بغلی که آن هم البسه مردانه شیک و برند داشت رفتیم قیمتها در فروشگاه Kigili بسیار بالا بود ولی برای هر ۲۵۰ لیر خرید ۵۰ لیر هدیه می دادند که این موضوع ما را وسوسه کرد یک شلوار مخمل کبریتی مردانه به همراه یک پیراهن به قیمت ۲۵۰ لیر خریدیم و یک عدد پیراهن به قیمت ۵۰ لیر هدیه گرفتیم و از آنجا بیرون آمدیم در ابتدا راضی بودیم اما با کمی حساب و کتاب از این خرید پشیمان شدیم

فروشگاه Kigili – سفرنامه وان – آقای بابک خسروی

آنقدر سرگرم خرید بودیم که وقتی به خودمون اومدیم ساعت از ۵ هم گذشته بود و جالب اینه که اصلا احساس گرسنگی نمی کردیم حالا یا به خاطر صبحانه مفصل هتل بود یا به خاطر لذت خرید ، این شد که به خاطر تعریفهایی که از شیرینی های اونجا شنیده بودیم به یک قنادی در تقاطع خیابان جمهوریت و کاظم کارا رفتیم و با خرید چند نوع شیرینی و باقلوا راهی هتل شدیم و در لابی هتل همراه با چایی نوش جان کردیم خاطر نشان می کنم قنادی که ما رفتیم در مقایسه با ایران قیمت بالاتری داشت .

بعد از کمی استراحت و گذاشتن خریدها تو اتاقمون مجددا راهی خیابان شدیم و این بار از تقاطع خیابان جمهوریت و کاظم کارا وارد خیابان جمهوریت جنوبی شدیم و از سمت راست خیابان به مسیر خود ادامه دادیم تا از فروشگاه YKM دیدن کنیم اما متوجه شدیم اونجا به این فروشگاه یکامه گفته میشه اما جدیدا مدیریتش هم عوض شده و نام فروشگاه به boyner تغییر یافته بود این فروشگاه عمدتا اجناسش لوازم آرایشی برندهای معروف با قیمت بالا بود و ما نیز از این فروشگاه خرید نکردیم.

مشاهده همه سفرنامه های ارسالی