شلوارک، عرق گیر و دمپایی در سفرهای خارجی
روش لباس پوشیدن ما ایرانی ها در خارج از کشور برای بیشتر مردم خارجی سوال برانگیز است،
اخیرا میزبان آذربایجانی ما در باکو که هنوز سعادت حضور در ایران را نداشته از من سوال عجیبی پرسید:
که در ابتدا کمی خنده دار بود: “در تهران هم ایرانی ها با شلوارک و زیر پیراهن به بیرون میروند؟؟؟”
ساعت یازده شب است، در میدان تارگوی، بر روی یکی از نیمکت های شهری نشسته ایم،
خانواده ایی از دور نمایان میشود، همه چیز طبیعیست به غیر از دمپایی ها و شلوارکی که مرد خانواده به تن دارد.
لخ لخ کنان و فاتحانه همچون اسکندر مقدونی وارد میدان میشود و …
جالب است بدانیم در بیشتر فرهنگ ها، مردم با شلوارک بیرون نمیروند، فرقی نمیکند چه فصلی باشد یا چقدر به خط استوا نزدیک باشند.
پوشیدن چنین لباسی در سفر خارج (بخصوص سفر های نزدیک مانند ترکیه) بر خلاف تصور، از ما فردی باکلاس و به اصطلاح امروزی ها (خفن) به نمایش نمی گذارد، کافیست بصورت نامحسوس به نگاه رهگذران توجه کنید.
بهتر است شلوارک های خاکی رنگ را بگذارید برای ساحل، پارک، باشگاه تنیس، ورزش و مسیرهای پیاده روی.
شما به ندرت مردم بومی را میبینید که شلوارک به پا کنند
مگر اینکه بخواهند فوتبال بازی کنند و یا درکنار ساحل قدم بزنند.
همچنین از پوشیدن عرقگیرهای رکابی و دمپایی ها نامناسب اجتناب کنید.
شاید شما با خودتان فکر میکنید که پوشیدن این ست ( شلوارک، عرق گیر و دمپایی ) باعث راحتی شما خواهد بود
اما مطمئن باشید دیگر همسفران شما با این طرز لباس پوشیدن شما مشکل خواهند داشت.
همچنین باید به فرهنگ و عرف هر شهر نیز توجه کنید، مثلا ممکن است در بندر آلانیا ، لباس باز پوشیدن زیاد بچشم نیاید اما در شهری مانند قونیه که جو مذهبی بیشتری دارد، مطمئنا پسندیده نخواهد بود.