روستای کندوان (یکی از سه روستای صخره ای در جهان)

روستای کندوان، زندگی بر کران بی کرانه ها

این روستا در 60 کیلومتری جنوب غربی تبریز واقع شده و یکی از روستاهاي دهستان سهند از توابع شهر اسکو است.

فاصله اسکو تا کندوان 20 کیلومتر بیشتر نیست

و از آنجایی که به همراه روستاي میمند تنها روستاهاي صخره اي جهان هستند که هنوز زندگی در آنها جریان دارد، سالانه گردشگران زیادي راهی اش می شوند.

البته در جهان سه روستاي اینچنینی وجود دارد که یکی کاپادوکیا در ترکیه و دیگری داکوتا در آمریکا و روستای کندوان در ایران هستند.

دسترسی:

براي رفتن به روستاي کندوان از تبریز باید به سمت سردرود رفته و قبل از پلیس راه تبریز آذرشهر از سمت راست و روي پل به خیابان سهند و بسوي اسکو بروید.

مسیر جاده را از سمت اسکو به جنوب این شهر شروع کنید و راه خیابان چایکنار را در پیش بگیرید.

از شهر اسفنجان که گذشتید به یک دوراهی در 7 کیلومتري جاده می رسید.

راهی که در سمت چپ قرار دارد و شما را به روستاي کندوان می رساند.

این روستا که برخی قدمتش را 7 هزار سال می دانند، در دل کوه سلطان داغی قرار دارد.

ارتفاع روستا از سطح دریا 2200 متر است و رودخانه کندوان در امتدادش جریان دارد.

کانال تلگرام راهنمای سفر زمینی به ترکیه

زیبایی هاي اینجا باعث شده جزو آثار ملی نیز به ثبت برسد.

روستاي کندوان که به دلیل گدازه ها و مواد مذاب به جا مانده از دل آتشفشان و همچنین دخالت انسان در طی سال ها به این شکل و شمایل درآمده.

روستایی مخروطی شکل است که به خاطر کله قندي بودن و شباهت خانه هایش به کندوي عسل به این نام معروف شده.

سازه هاي سنگی با شکل هاي افقی، ستونی، مخروطی و هرمی شکل که بعد از عقب نشینی حوضه دریاچه کندوان سر از خاك برآوردند، نماي اولیه روستاي کندوان هم نمایان شد.

مخروط ها بعد از اینکه از دل آب بیرون آمدند، به صورت پله پله تا بالاي کوه را پوشاندند.

این مخروط هاي نرم در دوره هاي نخستین زمین شناسی، زمانی که هنوز پوسته زمین سرد نشده بود، در اثر جابه جایی کوه ها و فشارهاي ناشی از این موضوع به صورت طبقه طبقه از محیط اطرافشان جدا شدند و فرم گرفتند.

این شکل ها که از جنس خاکسترهاي آتشفشانی بودند، حالت نرمشان را به مرور زمان تا اندازه اي حفظ کردند.

به صورتی که به راحتی با ضربه اي ساده، سایش باد و بارش برف و باران تغییر حالت می دادند.

اینطوري بود که طبقات، پله هاي روستا و لایه هاي کله قندي (که به آن کران نیز می گویند) کم کم به شکل امروزي درآمدند و مناسب براي کار دست ادم ها و ساخت خانه شدند.

معماري روستا یکی از شگفتی هایش است. اینجا روستایی سنگی و صخره ای است.

قطر دیوارها بسیار قطور و حدود 2 متر است از این روست که داخل خانه ها در تابستان ها خیلی خنک است و زمستان ها هم به طور طبیعی گرم می ماند.

ارتفاع این توده  صخره اي در حدود 40 متر است و بیشتر لایه هاي کله قندي یا همان کران ها به 4 طبقه میرسند.

این طبقات از هم مستقلند و براي رسیدن به طبقات بالایی پله هایی از خود کران به وجود آمده. نورگیرها در طبقات بالایی قرار دارند و جنسشان چوبی یا شیشه ایست.

کندوان تبریز، روستایی تاریخی است. برخی عمر آن را 6 هزار سال تخمین می زنند و برخی دیگر تاریخ آن را مربوط به 3 هزار سال پیش می دانند.

تاریخ سکونت آن را نیز به قرن هفتم هجري هجوم مغول ها نسبت می دهند.

روایت هایی مبنی بر سکونت عشایر در این منطقه به عنوان ساکنان اولیه در دسترس است.

آنها از حفره ها به عنوان اقامتگاه موقتی استفاده می کردند.

روایت دیگر در مورد مردم روستاي حیله ور است. این روستا در 2 کیلومتري کندوان قرار داشته و مردم آن از دست مغول ها فرار کرده و به کندوان پناه برده اند.

یک عده هم ساکنان اولیه را جنگجویانی میدانند که در حال گذر از این منطقه آن را براي دفاع و استفاده نظامی مناسب دیده اند.

و اما روایت دیگري هم وجود دارد که ساکنان اولیه را مهاجران دریاچه ارومیه می داند که از دست ایلامی ها و مارهایشان در جنگ ایلام و آشور فرار کرده و به این منطقه آمده بودند.

در کندوان آب و برق هست.

این روستا دو مسجد بزرگ و کوچک ،به اضافه مدرسه، پارك تفریحی، مغازه هاي فروش سوغات، بوفه و رستوران دارد.

مشهورترین سوغات کندوان عسل است.

زردآلو و آلبالو، خشکبار، آلوچه، لواشک،گلیم و جاجیم و دست بافته هاي اینجا هم معروف است.

آب معدنی کندوان که در تبریز هم آن را می فروشند براي درمان بیماري هاي کلیوي مناسب است.

آین آب چند شیر آب در داخل روستا قابل آشامیدن است.

تا اردیبهشت و اوایل خرداد هنوز این منطقه به دلیل کوهستانی بودنش سرد است.

بنابراین بهترین فصل سفر تابستان تا اواخر شهریور است. پاییز و زمستان هاي این منطقه به سرد و سخت بودن مشهور است.

 

غار کتله خور زنجان آمیزه ی شگفتی و شکوه